Ik ben een romantische ziel, ik kan het alleen heel goed verbergen. En dus besluit ik om deze maand een romantisch etentje voor te bereiden voor mijn vrouw. In mijn zoektocht om de wereld een stukje beter te maken, kies ik daarbij enkel voor lokale producten. Want wie de wereld wil verbeteren, moet in zijn eigen keuken beginnen.
In deze rubriek zoeken we naar de kleine dingen die we kunnen doen om onze wereld ietsje beter te maken. Want de wereld verbeteren, dat is makkelijk gezegd. Maar wat is haalbaar? En wat niet? Deze maand: koken met lokale producten.
Ik zet mij aan een tafeltje bij De Goedzak en Roos Met Witte Stippen, de zero waste-shop van Babs en Iris in Geel Ten Aard. Zij helpen mij binnen deze rubriek met raad en daad. Ik leg hen mijn voorstel voor. Beide dames zijn meteen enthousiast en beginnen mee na te denken. Amper enkele minuten later heb ik al een draagtas vol met drankjes, ingrediënten en groenten, meer dan genoeg om een stevige portie punten te scoren op de spaarkaart van mijn huwelijk.
De dag der romantiek is aangebroken. Stiekem begint mijn romantisch dineetje ’s ochtends al. Nog voor mijn vrouw naar haar werk gaat, trakteer ik haar op een portie granola. Die is afkomstig van Super-helt uit Lommel. Bezieler Stijn Brusselaers kwam toevallig net zijn granola-dispensors aanvullen en de lege emmers waarin hij die eerder al leverde terug ophalen, toen ik ook in de winkel was. Hij vertelde me dat hij vroeger te veel snoepte en om zijn eetpatroon te veranderen zelf granola ging maken. Hij weerde daarin bewust de geraffineerde suikers. Wel gebruikt hij een vleugje olijfolie en een beetje agavesiroop. Mijn vrouw is alleszins aangenaam verrast. Ik proef zelf ook even. De granola is duidelijk minder gezoet dan de exemplaren die je in de gemiddelde supermarkt vindt. Wat best aangenaam is, want die vind ik persoonlijk te zoet om op een lege maag te verwerken te krijgen. De eerste punten zijn binnen.
APERITIEF MET EEN HAPJE
Terwijl mijn vrouw naar haar werk is, en de kindjes op school zijn, heb ik rustig de tijd om mijn menu te overlopen dat ik samen met Iris en Babs besproken heb. Als aperitief heb ik iets bijzonders meegekregen. Een ‘Falafel Mix’ van Bam!, een Brussels bedrijf. Een pot vol met een poederachtige substantie. “Heel makkelijk om te maken”, had Babs me vooraf verteld. “Je kookt even wat water, mengt alles erin, rolt balletjes en die bak je even in de pan. Kan zelfs als volledige maaltijd, maar ook perfect als aperitiefhapje.” Aangezien ik niet de handigste ben, zou ik zelfs in staat zijn om zoiets eenvoudigs nog te laten mislukken. Maar goed, we gaan het proberen. Als ’s avonds de kindjes in bed zitten, begint de romantische avond. Ik kook wat water, meng er de substantie onder en begin balletjes te rollen. Dat lukt vlot, ik krijg ze makkelijk mooi rond. Volgens de gebruiksaanwijzing moet ik er twintig kunnen rollen van één pot. Ik merk dat ik de eerste exemplaren iets te klein heb gemaakt, de volgende zijn wat groter. Ik tel er 23 als alles op is. 24, want aan mijn handen hangt er ook nog heel wat plakkerij, daar kan ik er nog net eentje extra van maken. Ik was mijn handen en begin te bakken. Het ruikt alvast heerlijk, de hele keuken en woonkamer vult zich met een kruidige geur. De balletjes zijn snel klaar. Stiekem proef ik er al eentje. De samenstelling lijkt als twee druppels water op gehaktballen, de smaak is die van falafel. Ik serveer er een aantal op een bordje en schenk als drankje een kombucha in van Selia & Scob, een merk van een dame uit Balen die de drankjes zelf maakt. “Gezond en goed voor de spijsvertering”, vertelde Iris mij. Ik had er nog nooit van gehoord, maar blijkbaar is het een drankje dat in bepaalde middens heel erg aan populariteit aan het winnen is. Het ruikt een beetje naar geuze, maar er zit blijkbaar nauwelijks alcohol in. Ik deel er eentje met mijn vrouw met de smaak ‘forest fruits’. Het is een frisse smaak die je moeilijk met iets anders kan vergelijken. Het is eerder zoetzuur. “Ik proef de vlierbes en bosbes”, vertelt mijn vrouw. “Geen idee hoe ‘hibiscus’ en ‘rozenblaadjes’ smaken”, zegt ze als ze het etiket op het flesje begint te lezen. Die rozenblaadjes kent ze uiteraard alleen van als ik weer eens in een romantische bui een badje klaarzet en versier. Had ik al vermeld dat ik een romantische ziel ben?
HOOFDGERECHT
Terwijl ik aan het hoofdgerecht begin, schenk ik een appelcider uit, gemaakt van appels van Helsen Fruit in Geel. Ik serveer vandaag een speltpasta van ‘Puur Landelijk’, een lokale boer met velden van Mol tot Heppe. Iris heeft er voor mij een stevige portie van afgetapt. Ik ben wel vergeten te vragen hoe lang ik die moet laten koken. Best even in de gaten houden dus, en af en toe de priktest doen. Ik snij een gele paprika en een tomaat in stukjes en stoof die kort aan. Beide groentes komen van ‘Het Mosterdzaadje’ uit Mol. Zij leveren elke week vers geoogste groentepakketten bij Iris en Babs. Wanneer de pasta klaar is, giet ik hem af. Ik doe een portie op een bord en werk af met de gestoofde groentes en een beetje pesto die ik nog had staan. Nog een klein beetje kruiden erop en klaar! De pasta valt in de smaak. Ik ruim de tafel af en neem voor de laatste keer vanavond plaats in de keuken.
THEE MET EEN SMAAKJE
Want ik heb ook nog verse thee meegekregen van een theesommelier uit Grobbendonk. Die probeer ik in een omhulseltje te krijgen in de vorm van een aapje. Zo maakt mijn vrouw wel vaker verse thee. Niet eenvoudig om al die thee netjes in die aap te krijgen, maar het lukt — na een poging of zes — dan toch. Ik doe er een scheutje saffraansiroop in van De Saffraanboer uit Laakdal. Meteen geurt de thee helemaal naar saffraan. Ik ben een grote rijstpapfan, dus ik ben zeer benieuwd. Een tweede glas verse thee werk ik af met wat honing van een ambachtelijke imker aan Sas 7 in Geel. Allebei de theeën zijn erg smaakvol en lekker. Mijn vrouw is het meeste fan van de honingthee, ik verkies de saffraanvariant. Ik serveer er nog een koekje bij van Omnom, uit Holven, en mijn culinaire verwenavond zit erop.
CONCLUSIE
(Romantisch) koken met lokale producten, dat is geen enkel probleem. Je moet gewoon weten waar je moet zoeken (of je laten adviseren) en best een winkel zoeken waar ze veel lokale producten bundelen. Want alle boerderijen en handelaars uit de streek gaan langsrijden om één maaltijd te kunnen maken, dat kan uiteraard ook niet de bedoeling zijn.